Another Way
Politiek, kunst en krijgskunst leveren steeds een delicate combinatie. Ze zijn onafscheidelijk, maar wie zich aan de combinatie waagt, voelt zich al snel als een danser op de slappe koord. Zo bestaat er, niet in het minst sinds Billie Holiday's "Strange Fruit", een traditie van "pacifistische protestliederen".
Vormen van Zelfzorg
Eén van de obstakels voor een volwassen krijgskunstbeoefening is de misleidende beeldvorming erover. Films brengen vergeldende en bloederige confrontaties, reportages brengen verslagen over fanatieke competitie binnen vechtsport, en verder lijkt het oefenen van vechttechnieken iets voor volgroeide en echte kinderen. Voor zelfzorg bestaat een vergelijkbaar vertekend beeld alsof zelfzorg iets zou zijn voor verwende rijkeluisdametjes die hun leeg bestaan vullen in wellnesscentra.
Fearless
Vechtfilms maken een vast onderdeel uit van het filmaanbod in de bioscoopzalen en op televisie. Vele daarvan leveren als verhaal een eenvoudige set om hier en daar wat spectaculaire of grappige choreografieën van vechtscenes neer te zetten. Los daarvan bestaat er ook een authentiek Chinees literair kunstgenre waarin krijgskunstenaars de hoofdrol spelen.
Over Kaarsen en Zwaarden: Innerlijke Vrede
Voor verschillende religies en wereldbeschouwingen vormt "innerlijke vrede" een belangrijk begrip, een sleutel tot wereldvrede, of zelfs dé (enige) sleutel tot wereldvrede. Er bestaat een grote verscheidenheid aan meningen over inhoud en "gewicht" van het begrip.
Geweldloosheid en Krijgskunst: een Convergentie
Geweldloosheid (vrede, vredescultuur) en krijgskunst lijken op eerste zicht eerder tegengesteld, maar dat is slechts schijn. Sterker nog: door de geschiedenis door blijken beiden naar elkaar toe te groeien. "Geweldloos verzet" en "actieve geweldloosheid" zijn enerzijds dynamischer dan passief pacifisme, en anderzijds richt krijgskunst zich meer op vrede, in het bijzonder de beoefening van innerlijke krijgskunsten zoals aikido, tai chi chuan en iaido.
Het Spiderman-dilemma
Om in een Shinto-tempel binnen te gaan, gaat men door een poort. Dit lijkt vrij gewoon, maar het symboliseert het achterwege laten van de wereld om in een nieuwe binnen te treden, die van het Shinto-heiligdom. Wie binnentreedt, laat een beetje de wereld achter zich. De dojo heeft voor een deel deze betekenis behouden.
Dit zou ons echter kunnen doen vergeten dat wie terug naar buiten gaat, uit de tempel, opnieuw in de wereld treedt. De plaats van de in-de-dojo-beoefende-krijgskunst binnen de maatschappij is geen eenvoudig onderwerp.
See Me Beautiful
Bezie mij langs mijn goede kant. Het is de titel van kinderliedje en tevens een kenmerk van een geweldloze en vredelievende levensingesteldheid. Het is een onmisbaar punt in het begrijpen wat aikido tot aikido maakt.
Het tegendeel is ook waar: geweldcultuur is gebaseerd op minachting van de "vijand". Een goede, of zelfs "mooie" illustratie daarvan vond ik in de film "Kill Bill".
Zuiverheid: Kracht en Valkuilen
Misogi betekent zelfreiniging. Het is een traditioneel Japans begrip. Er bestaan vele misogi-oefeningen, zoals meditatie onder een waterval, maar ook veelvuldig boken-suburi. De idee gaat terug op de mythe van Izanagi en Izanami. Wanneer Izanagi uit de onderwereld terugkeert, wast hij zich in een rivier om zich van de bezoedeling die op hem kleeft, te ontdoen.
